Dit is de website van Marieke en Bart waarin zij hun fietsverhalen delen. Tijdens onze reizen beleven en ervaren wij veel. Deze ervaringen willen wij graag delen. Mensen vinden het ‘geweldig’ wat wij doen, soms is er medelijden. Vaak ook bewondering en verwondering. Voor 2019 hebben wij grootse plannen: het is tijd voor een nieuw avontuur.
Wat is dit jaar het plan?
Wij gaan op een lange reis. Eind april vliegen wij naar Astana, de hoofdstad van Kazachstan. Dan hebben wij de tijd tot december om rond te touren. Zeven maanden. Wat een luxe. We fietsen door voormalige Sovjetrepublieken Kazachstan, Kirgizië, Tadzjikistan, Oezbekistan, en Turkmenistan naar Iran en, als wij tijd hebben, eindigen we in Armenië. Over de route zijn wij al lang aan het dromen, aan het wikken en aan het wegen. Soms komen er stukken bij, en dan valt er wat af. Ook moeten we een aantal slagen om de arm houden wegens het wel/niet krijgen van visa, de politieke situatie, optredende natuurverschijnselen etc. Op dit moment ziet de route er zo uit.
De rode lijnen fietsen wij, de blauwe lijnen doen we met de trein of de manier van verplaatsen moet nog worden ingevuld.
Kazachtan
In Astana hebben wij een aantal dagen om de stad te bekijken, voordat wij doorvliegen naar Öskemen, een stad in noordoost Kazachstan. Daar beginnen wij te fietsen. Naar en door de Altai, een natuurgebied op de grens met Rusland, Mongolië en China, waar nog beren voorkomen en sjamanen leven. Op de natuur van de Altai verheugen we ons enorm. In het voorjaar schijnt het één bloemenpracht te zijn. Arita Baaijens is hier op zoek geweest naar het paradijs dat volgens de Boeddhisten ergens in de bergen verscholen ligt. Zij heeft het niet gevonden, misschien hebben wij meer geluk.
Na ongeveer 1200 km komen we in Ayagoz aan, waarna we een stukje treinen naar Almaty (vroeger Alma Ata). Van Almaty rijden wij via de canyon van Charyn (“Grand Canyon van Kazachstan”) naar de grens met Kirgizië.
Kirgizië
In Kirgizië treffen we de hoge bergen van het Tien Shan massief. Het is een heerlijk land om te reizen. Een goed klimaat en een prachtige natuur. Allereerst gaan wij naar het meer Issyk Kul, het op één na grootste bergmeer ter wereld. Het water is licht verzilt en bevriest nooit.
Dan gaat het de bergen in, over de Tosor pas naar Naryn. Vanuit Naryn willen wij een oude caravanserai, een pleisterplaats aan de Zijderoute, bezoeken. Dan gaat het naar Son Kul, een ander bergmeer.
In de bergen bij Kazarman liggen velden met duizenden rotstekeningen (Saimaluu-Tash). Sommigen zijn meer dan vierduizend jaar oud. De velden liggen op grote hoogte en we zullen een dag nodig hebben om er te komen. Maar het schijnt de moeite waard te zijn. Daarna hebben wij een paar rustige dagen gepland in Arslanbob. Er zijn walnotenbossen en je kunt er hiken en raften.
Oezbekistan (1)
Door de Fergana vallei gaan naar Tashkent. Deze vallei is zeer vruchtbaar en erg druk bevolkt. Waarschijnlijk nemen we de trein om het vele autoverkeer te ontlopen. Na Tashkent nemen wij vermoedelijk de trein naar Samarkand, een stad die op de Unesco Werelderfgoedlijst staat. Er staan een aantal parels uit de islamitische architectuur. Wij gebruiken Samarkand ook als springplank om van west naar oost over de Pamir in Tadzjikistan te rijden.
Tadzjikistan
Eerst rijden wij naar Dushanbe, wellicht via het bekende bergmeer Iskanderkul. Dat meer is vernoemd naar Peter de Grote, die deze streken ooit veroverde. In Dushanbe begint de Pamir highway, aangeduid als M41, een droom voor fietsers. Highway is een groot woord voor een weg die soms niet meer is dan een karrenspoor. Wij zullen de route langs de grens met Afghanistan rijden. Langzaam steeds verder stijgen en uiteindelijk op 4600 meter uitkomen. Tenminste, als onze lijven dat aankunnen. Dan duiken we Kirgizië weer in om uiteindelijk, waarschijnlijk erg moe, in Osh uit te komen.
Oezbekistan (2)
Van Osh duiken wij weer de Fergana vallei in en waarschijnlijk pakken wij weer de trein naar Tashkent en Samarkand. Maar dan gaat het verder naar andere zeer bezienswaardige steden in Oezbekistan, zoals Buchara en Xiva. En wij willen graag naar Nukus, naar het Nukus Museum of Art. Daarheeft de Russische acrcheoloog, schilder en verzamelaar Savitsky een uniek verzameling aangelegd. Hoe wij daar rond reizen is afhankelijk van tijd en zin die wij op dat moment hebben.
Turkmenistan
Turkmenistan zal een bijzondere ervaring worden. Waarschijnlijk (hopelijk) ontvangen wij een transitvisum voor vijf dagen. In de vijf dagen moeten minimaal 500 km afgelegd worden. Wellicht proberen wij een deel met de trein te reizen of met een vrachtwagen mee te liften. In ieder geval willen wij de oude stad Merv, ooit een van de grootste steden ter wereld en gelegen aan de Zijderoute, bezoeken.Als er tijd is willen wij ook nog naar de hoofdstad Ashgabat. Maar we moeten voor het verstrijken van het visum weer het land uit zijn, de grens over naar Iran.
Iran
Iran komen we waarschijnlijk binnen in het oosten, in de buurt van de stad Mashad. Waar wij in Iran heen gaan weten wij nog niet. In ieder geval genieten van de cultuur en de historie. Het is de bakermat van onze geschiedenis. Waarschijnlijk doen wij een deel met de trein en een deel per fiets. Op het wenslijstje met bestemmingen staan Yazd, Isfahan, Shiraz, Teheran en Tabriz. Overigens wordt daar rondreizen een uitdaging, omdat het land niet is aangesloten op ons bankenstelsel: pinpas en creditcard werken er niet.
Armenië
Armenië is een zeer interessant land met een roerige geschiedenis. Als wij de tijd hebben, beeindigen we hier wellicht onze reis. Of misschien wordt het ooit het startpunt van een nieuw avontuur …..