Dit is het verslag van zomaar een fietsdag. Of eigenlijk van anderhalve fietsdag. Nadat we de terugweg uit Katon hebben aanvaard kwamen we weer in Naryn uit. Het was nog vroeg, zo tegen half elf. Maar wij begonnen alweer trek te krijgen. Te vroeg om ergens in een café te eten. Bij de enige verkeerslichten […]

‘Men moet de dingen de eigen, stille ongestoorde ontwikkeling laten die diep van binnen komt en door niets of niemand kan worden bespoedigd, alles moet uitgedragen en dan geboren worden. Men moet geduld hebben. Met het onbeantwoorde in het hart proberen de vragen zelf lief te hebben, als afgesloten ruimtes, als boeken, geschreven in een

Het is zaterdagmorgen. We stappen op de fiets. Na twee dagen in Öskemen moeten we er aan geloven. Zo voelt het. Maar wij zijn er ook aan toe. Eindelijk op de fiets.Vooraf het bekende gemopper over de grote hoeveelheid bagage die wij meeslepen. Maar we gaan lang en zullen veel verschillende soorten klimaten tegenkomen. Eerst

Thuis hebben wij van de fietsenmaker dozen gekregen om onze fietsen in te pakken. Dat zijn mooie, grote, stevige dozen waar elektrische fietsen in hebben gezeten. Daar pasten onze fietsen mooi in, samen met een deel van onze bagage, zoals bijvoorbeeld de tent. Ook kregen wij van de kaasboer op de markt verpakkingsmateriaal. Hij had

We vliegen naar Nursultan (Astana). Door het raam zien we de steppe. Leeg, vlak en kaal. En dan duikt er een stad op. Uit het niets. We zien veel flatgebouwen. Van  boven af lijkt het oppervlak van de stad beperkt. De luchthaven is niet heel groot. Twee terminals, die niet met elkaar verbonden zijn. Eerst