Namaqualand ligt in het noordwesten van Zuid Afrika. In het voorjaar (begin augustus tot half oktober) biedt deze streek een van de fascinerendste natuurverschijnselen van Zuidelijk Afrika. De anders bruingele, dorre velden en het overwegend droge landschap veranderen dan in een zee van kleur. Madeliefjes, kruiden, vetplanten, lelies en vele anderen soorten bloemen staan dan, tegelijkertijd, in bloei.
Wij hebben ervoor kozen een paar dagen te kamperen in het Namaqua nationaal Park, pal aan de Atlantische oceaan, op camping Koringkorrelbaai. Er zijn slechts vijf plekken op deze camping, reserveren is dus noodzakelijk. Elke plek heeft een kraal, in de vorm van een ronde muur, ter beschutting tegen de wind. De golven van de Atlantische oceaan breken hier met veel kabaal op de kust. Aan de andere kant strekt de baai, met een zandstrand, zich uit over een grote afstand.
De camping is alleen toegankelijk over een weg met diep duinzand. Alleen geschikt voor 4 wheeldrive voertuigen en het is verplicht de banden leeg te laten lopen tot een druk van 1,2 bar. Daar wordt door de Parkleiding op toegezien. Waarschijnlijk hebben ze veel moeite om alle gestrande toeristen weer vlot te trekken. Onze Jimny had op sommige plekken moeite door het zand te komen, maar vooral het hoge zwaartepunt door de daktent zorgt voor onverwachtse schommelingen over dwars.
De camping is zo klein dat we makkelijk contact leggen met buren en wisselen allerlei wetenswaardigheden uit. Dat is fijn als ‘verse toerist’ in Zuid-Afrika. De mensen zijn heel hartelijk en open, contact maken is geen kunst. Er zijn hier ook mensen met caravans maar zij kunnen alleen de hoofdweg berijden. Een uitstapje, zoals hieronder beschreven zit er voor hen niet in.
Bij het verlaten van het park rijden we langs een zeerobbenkolonie en een uitzichtpunt, dat zeker niet voor elk voertuig bereikbaar is. Ook bezoeken we een rotsenstelsel waar vroeger menselijke bewoning heeft plaatsgevonden. In de buurt is ook een soort lagune waar we enkele flamingo’s zien. Naast de bloemen verbazen we ons verder over het andere wild dat hier te zien is. Een heleboel springbokken, maar ook andere grote bokken. Omdat we een goede verrekijker hebben zien we grote- en kleine bokken, die we nog niet bij naam kennen.
We hebben erg genoten van alle bloemetjes en veel soorten op de foto gezet. Natuurlijk hield de bloemenpracht niet op bij de grens van het park. Ook daarbuiten waren de berghellingen gekleurd in allerlei tinten. We rijden door zeer afgelegen gebieden en doen om de haverklap hekken van boerenerven open en passeren veeroosters. We hebben het gevoel onontdekt Afrika al binnen te zijn gegaan. We eindigen vandaag onze trip in Springbok, waar een camping, een supermarkt en een tankstation zijn, zodat we alle voorraden weer kunnen aanvullen.
Fijn, zo meteen van het asfalt af in de natuur met erg mooie flora en fauna.