‘Men moet de dingen de eigen, stille ongestoorde ontwikkeling laten die diep van binnen komt en door niets of niemand kan worden bespoedigd, alles moet uitgedragen en dan geboren worden. Men moet geduld hebben. Met het onbeantwoorde in het hart proberen de vragen zelf lief te hebben, als afgesloten ruimtes, als boeken, geschreven in een verre, vreemde taal. Het gaat erom alles te leven. Als men de vragen leeft, leeft men misschien geleidelijk, zonder het te merken, op een zekere dag de antwoorden binnen’.
Rainer Maria Rilke
Het Altaj-gebergte ligt in het centrum waar de landen Kazachstan, China, Mongolië en Rusland elkaar raken. Volgens de Altajtraditie bezit alles in de natuur – bergen, bomen, rotsen, water – een spirituele entiteit, waarmee mensen kunnen communiceren. In het gedachtegoed van de Altaj is de mens onderdeel van het grote geheel. Onzichtbare touwtjes verbinden ons met de maan, de wind en het gras. Goed en kwaad bestaan, maar zonde niet. Sjamanen, een soort medicijnmannen, komen nog steeds voor in de Altaj. Het land biedt alles wat de ziel nodig heeft om een complete ontwikkeling door te maken. Inwoners van de Altaj geloven niet in een hemels paradijs. Volgens Altaj bewoners moet de mens zijn geluk op aarde vinden. De Altaj is redelijk ongerept gebleven, mede dankzij het geloof in bezielde natuur. Sollen met de natuur verstoort de balans.
Om dit gebied te mogen betreden dien je als toerist over een permit voor de Altaj te beschikken. Deze hebben we thuis vast digitaal aangevraagd. Bij onze aankomst in Öskemen konden we deze permit ophalen bij een soort reisbureau. Nu we werkelijk in de Altaj zijn willen we graag iets van de nalatenschap van de Scythen zien. De Scythen waren een heldhaftig en nomadisch levend volk dat ruim tweeduizend jaar geleden de Altaj bevolkte.
We informeren bij de parkorganisatie naar de mogelijkheden. Na wat heen en weer bellen hebben we iemand die goed Engels spreekt en een chauffeur regelt. De afstand tussen Katon Karagay, waar wij ons bevinden, en Berel, de plaats waar het museum zich bevindt, is ruim 80 kilometer, enkele reis. Er wordt een prijs afgesproken en we starten onze reis met een chauffeur waarmee we nauwelijks kunnen spreken. Onze chauffeur blijkt zelf bij de opgravingen destijds betrokken te zijn. We rijden door een mooie omgeving, maken een omweg over een smalle hangbrug en staan ineens voor een hek, de ingang van het museum. Er is een meneer die het terrein bewaakt. Hij beschikt over de juiste sleutels om het museum van binnen te kunnen zien. We worden van ruimte naar ruimte begeleid en vergapen ons aan de meest mooie kunstvoorwerpen. Er komt nog een groepje mensen die ook rondgeleid wordt. We mogen, in tegenstelling tot wat de bordjes vertellen, bijna alles fotograferen.
Na de rondleiding in het museum verplaatsen we ons naar het terrein buiten, een eindje verderop. We lopen een stukje richting een koergan, een imposante grafheuvel uit de tijd van de Scythen. Het graf van de krijgsheer waar omheen een gebouw staat, hoort bij een uitgebreid stelsel van grafheuvels, rotsgravures en stenen structuren. Binnen is een reconstructie van een gevonden graf gemaakt. Krijgsheren werden met veel paarden begraven en zo is ook hier de opstelling. We voelen ons bijna vereerd dat we dit mogen aanschouwen. Er worden foto’s gemaakt en we lopen nog even over het terrein waar goed te zien is dat het onderzoek naar deze grafheuvels nog lang niet is afgerond. We nemen afscheid van de andere groep en rijden met onze chauffeur terug naar Katon Karagay. Een mooi uitstapje in de Altaj naar de zeer oude cultuur van de Scythen.
Voor meer informatie over de Altaj: zie het boek van Arita Baaijens ‘Zoektocht naar het paradijs’.
Total interessant, jede Woche ein Bericht, jetzt bin ich gespannt, wie es auf der Österreicherstraße weitergeht
Hallo Dietrich,
Du kann das lesen in das Blog Een doolopende weg in de Altai.
GRùsse Marieke & Bart
Wat indrukwekkend!
Hi, Bart and Marieke! how are you? Its me Timur, a journalist Katonkaragay district newspaper. I am very glad that you are a piu. How was the trip to our area? did you like it? I think yes!))) we wrote about you on our newspaper, it turned out very good material. Where are you now? where are you going? success vm and good luck? I was very glad to meet you !!!
Hoi Bart en Marieke,
Leuk om jullie verhalen te lezen en foto’s te mogen zien
Heel indrukwekkend en bijzonder wat jullie tot nu toe al hebben meegemaakt
Maak er een mooie reis van en ik kijk al uit naar jullie volgende blog
Groetjes Marcel
Wat een ontdekkingsreis! Ik vind het fantastisch om het verslag te lezen, dan reis ik ‘gratis’ een beetje mee. Intussen lees ik in Amsterdam gewoon je informatieve scriptie Marieke….Maar die reis ligt natuurlijk al een poos achter je op je pad.
Bijzonder om ook de rotstekeningen te mogen zien, wat mij altijd opvalt bij rotstekeningen waar ook ter wereld de overeenkomsten.