Wachten op de bus, dat gebeurt overal op de wereld. Ook in Centraal Azië. Dan is het wel fijn dat er een bushalte is. Dan kun je in ieder geval uit de zon staan of, als het regent, droog. Met name in Kazachstan en in Kirgizië hebben we prachtige bushaltes gezien. We hebben er zelf […]
Wachten op de bus Meer lezen »
Het is nog 35 km naar Charyn Canyon, een nationaal park in Kazachstan. En weer is het heet. We ploeteren over een kaarsrechte weg met tegenwind. bushalte bij Kokpek Als we de toegangsweg naar de Canyon inslaan lijkt alles vanzelf te gaan. We weg loopt naar beneden en het asfalt is spiksplinternieuw. Bij de ingang
We vertrekken uit Almaty. Het was heerlijk om hier een paar dagen te zijn. We zijn lekker uitgerust, tv gekeken, website bijgewerkt en in de stad gelopen. Maar het begint ook weer te kriebelen. Wat is er verder achter de regenboog? Almaty op maandagmorgen is druk, maar de weg loopt naar beneden. Teveel auto’s en
Vertrek uit Almaty Meer lezen »
Na een treinreis van 18 uur over ongeveer 1.000 km zijn we aangekomen in Almaty. We gaan hier energie bijtanken. Via Warmshowers hebben we een overnachtingsadres gevonden. Warmshowers is een netwerk waarin fietsreizigers een overnachtingsplek wordt aangeboden. We kunnen terecht bij Matt, die zelf met zijn fiets vier jaar over de wereld heeft gezworven. Hij
Enkele synoniemen voor het woord ontmoeting zijn avontuur of gebeurtenis. Onze fietsreis is zonder meer een avontuur. En de dagelijkse ontmoetingen met andere mensen zijn daarbij altijd een gebeurtenis maar vooral een verrijking. Vaak duurt het maar even. Een uitwisseling van informatie, maar soms ook een uitnodiging om mee te eten of te blijven slapen.
Ontmoetingen onderweg Meer lezen »
Dit is het verslag van zomaar een fietsdag. Of eigenlijk van anderhalve fietsdag. Nadat we de terugweg uit Katon hebben aanvaard kwamen we weer in Naryn uit. Het was nog vroeg, zo tegen half elf. Maar wij begonnen alweer trek te krijgen. Te vroeg om ergens in een café te eten. Bij de enige verkeerslichten
Zomaar een fietsdag Meer lezen »
‘Men moet de dingen de eigen, stille ongestoorde ontwikkeling laten die diep van binnen komt en door niets of niemand kan worden bespoedigd, alles moet uitgedragen en dan geboren worden. Men moet geduld hebben. Met het onbeantwoorde in het hart proberen de vragen zelf lief te hebben, als afgesloten ruimtes, als boeken, geschreven in een
Bezoek aan de Altaj Meer lezen »
Het is zaterdagmorgen. We stappen op de fiets. Na twee dagen in Öskemen moeten we er aan geloven. Zo voelt het. Maar wij zijn er ook aan toe. Eindelijk op de fiets.Vooraf het bekende gemopper over de grote hoeveelheid bagage die wij meeslepen. Maar we gaan lang en zullen veel verschillende soorten klimaten tegenkomen. Eerst
Een doodlopende weg in de Altaj Meer lezen »
Thuis hebben wij van de fietsenmaker dozen gekregen om onze fietsen in te pakken. Dat zijn mooie, grote, stevige dozen waar elektrische fietsen in hebben gezeten. Daar pasten onze fietsen mooi in, samen met een deel van onze bagage, zoals bijvoorbeeld de tent. Ook kregen wij van de kaasboer op de markt verpakkingsmateriaal. Hij had
Fiets met en zonder doos in het vliegtuig Meer lezen »
We vliegen naar Nursultan (Astana). Door het raam zien we de steppe. Leeg, vlak en kaal. En dan duikt er een stad op. Uit het niets. We zien veel flatgebouwen. Van boven af lijkt het oppervlak van de stad beperkt. De luchthaven is niet heel groot. Twee terminals, die niet met elkaar verbonden zijn. Eerst
Op zoek naar de ziel van Nursultan Meer lezen »
