Charyn Canyon

Het is nog 35 km naar Charyn Canyon, een nationaal park in Kazachstan. En weer is het heet. We ploeteren over een kaarsrechte weg met tegenwind.

bushalte bij Kokpek

Als we de toegangsweg naar de Canyon inslaan lijkt alles vanzelf te gaan. We weg loopt naar beneden en het asfalt is spiksplinternieuw. Bij de ingang kopen we een kaartje voor onszelf en om te overnachten in de canyon. Een plattegrond van het park krijgen we niet. Verderop is een parkeerplaats en daar hangt een kaart, volgens de parkbeambte, die erg weinig Engels spreekt. Daar moeten we het mee doen. Maar die kaart is niet duidelijk. Een tijdje zitten we te dralen op de parkeerplaats onder een overkapping om uit de zon te zitten.

We vragen de weg aan een gids, die met twee Engelse mountainbikers op pad is. Hij is hier vaker geweest en wijst ons de ingang van de canyon. Achter een hek moeten we eerst steil naar beneden. We lopen met de handremmen strak aangetrokken. De beladen fiets glijdt alle kanten op, maar we overbruggen het steile stuk heelhuids.

Wat zich dan openbaart is onvoorstelbaar mooi. We kunnen ons niet voorstellen dat de Amerikaanse Grand Canyon meer kleuren of extremere vormen heeft dan deze ‘mini’ canyon. We kijken onze ogen uit.

Aan het einde van de Canyon kunnen we de tent opzetten. Hier stroomt de rivier de Charyn snel langs de hoge rotsen. We zwemmen en wassen onszelf en kleding in de rivier. Een nacht blijven we daar staan. ’s Nacht is de Melkweg zichtbaar. Onvoorstelbaar zoveel sterren.

Maar de volgende morgen moeten we weer naar boven. De gids, die ook met zijn Engelse gevolg is afgedaald, heeft een karretje gehuurd. We hebben geluk en mogen met onze spullen mee naar boven. Samen met de eerste fietser die we tegenkomen op deze trip, Daniel uit Roemenië. We worden afgezet bij een steile trap en moeten nog zeker 60 meter omhoog met onze spullen zeulen. Boven nemen we afscheid van de Engelsen en Daniël, die allemaal een andere kant op gaan.

5 reacties op “Charyn Canyon”

  1. Geweldige uitzichten. De canyon lijkt inderdaad die we in Amerika gezien hebben. Maar ja op de fiets tegenkomen is natuurlijk een stuk mooier.
    Mieke

  2. Beste Marieke en Bart,

    Wat een indrukken moeten jullie wel niet opdoen. Petje af wat jullie allemaal meemaken. Leuk om te lezen allemaal. En zo zie je maar, hulp komt als het nodig is. Mooie tocht nog toegewenst van Marjolein en Paul

  3. Heerlijk om van moois te kunnen genieten zonder hordes met selfies.
    Jullie foto,s zijn ook heel mooi, ik reis toch wel een beetje mee.
    De hartelijkheid van de bevolking is ook heel fijn voor jullie

  4. Hai Marieke en Bart,

    Heb de foto’s bekeken en jullie verhalen gelezen.
    Ben onder de indruk. Wat een lef en prestatie om dit aan te gaan. Bart mijn ontzag voor jou groeit met de dag,
    Blijf jullie volgen,

Laat een antwoord achter aan Paul Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *