In Koneurgenc hebben we eerst in een winkel wat dollars gewisseld voor Manat, de lokale munteenheid. Daarna zijn we naar het plaatselijk Werelderfgoed geweest. Prachtig, maar heel veel tijd hebben we ons daar niet gegund. Die 700 km die overbrugd moesten worden, hijgden in onze nek. Die afstand is te groot om in vijf dagen fietsend te overbruggen en het traject loopt ook nog door de woestijn. Daarom hebben we als alternatief een taxi gezocht die ons, onze spullen en fietsen halverwege bracht, naar de Derwaza Gas krater. Uiteindelijk paste alles na veel passen en meten in een grote Toyota.
Toch is dit zoals een vakantie er voor mij hoort uit te zien, allemaal nieuwe ervaringen en de mensen kunnen ook eens andere mensen spreken, dus houdt nog even vol het is het allemaal waard, vooral die brandende krater