De Rennsteig is bekend in Duitsland, maar in Nederland hebben veel mensen er niet van gehoord. Het is een bekend lange-afstand wandelpad over een heuvelrug in het Thüringer Wald. Er is ook een Rennsteig Radweg. Deze weg loopt in de deelstaat Thüringen over een afstand van 195 km van Eisenach naar Blankenstein.
Wij hadden een week vrij en besloten om een deel van de Rennsteig te fietsen en vrienden te bezoeken die vlak aan de route wonen. Het was warm in juni. De parkeerplaats bij het zwembad en de McDonalds in Schmalkalden was vol op zondagmiddag. Maar er was nog een plekje voor onze auto. Snel de fietsen van de auto en de tassen er op en wij konden fietsen. Langs de rivier de Werra, die door het dal stroomt.
Na een nacht op de camping van Immelborn fietsen wij de volgende morgen door naar Bad Salzungen. Niet naar het Gradierwerk om te kühren, maar om ijs te eten. In onze herinnering hebben wij daar de lekkerste ijscoupe uit ons leven gehad. En die smaakt met het jaar lekkerder. Helaas blijkt het restaurant nog gesloten, zodat wij het stadje inbuigen voor een alternatief. En ook dat alternatief smaakt uitstekend.
Niet veel verder verlaten wij de Werra. Het is alweer warm geworden. Bijna heet. Gelukkig fietsen wij veel onder de bomen. Wij verdwalen in het dorpje Frauensee en leggen aan bij een drankenhandel voor koud alcoholvrij witbier. Er moet nog geklommen worden.
De tent slaan wij op in een gehucht dat voornamelijk bestaat uit een herenboederij. Het beste gras is voor de paarden, wij worden gedoogd langs de straat op een stuk gras waar ook geparkeerd wordt. Wij mopperen een beetje over het plekje, maar dat houdt snel op als de buurman met twee glazen zelf gebrouwen, koud bier op ons af komt. Heerlijk na een dag fietsen.
De volgende morgen klimmen we nog een stukje tot we op de Rennsteig zijn. Dat gaat makkelijker dan gedacht. Wij rijden op een hoogte van 700-800 meter. Golvend door de bossen over mooie paden. Meestal onverhard, maar af en toe gaat het over een stukje asfalt. Opeens staat er een uitspanning in het bos met koffie en fris. Het ruikt er naar Thüringer Bratwurst, een specialiteit van de regio.
Het klinkt saai, maar ook vandaag was het weer warm en mooi weer. Onze conditie is nog niet geweldig, aan het einde van de dag zijn wij flink moe. Over de kampeerplek voor deze avond zijn wij getipt: een schuilhut met een bronnetje erbij. Compleet met een picknick-tafel. Prachtige locatie. Er kwam bijna niemand langs. Wij hebben de tent in de wei naast de hut gezet.
Na een lekker ontbijt met een kopje koffie reden we weer verder. Rustig aan, wij hadden de tijd aan onszelf. Door het warme weer waren er veel vliegen actief. Van die grote steekvliegen. Als wij maar even stil stonden zat een leger aan fans rond en op ons. Toen wij Oberhof binnenreden was dat over. Wij werden met geweerschoten onthaald. Oberhof is het langlaufcentrum van (Oost-)Duitsland. Biathlonners van allerlei nationaliteiten trainen hier het hele jaar door. In Oberhof vulden we onze voorraden aan. Nog een laatste nacht op de Rennsteig. Morgen rijden we alleen maar naar beneden.
Voor wij bij de laatste wildkampeerplek waren, kwamen wij eerst nog over het hoogste punt van de Rennsteig: bijna 1000 meter. Dat is vlakbij de berg Schneekopf. De Russen hadden daar tot 1990 een radarstation staan om het westen in de gaten te houden. Nu is er een uitkijktoren. Na enig zoeken vinden wij een plek voor de tent. Zomaar aan de rand van een zandweg, vlakbij een bankje met uitzicht over het dal.
Dan is er alleen nog een afdaling naar Ilmenau. We hebben alle tijd voor een fotoshoot met heel veel bloeiende lupinen. Daarna een lekkere lange afdaling.
Met het naderen van Ilmenau eindigt ook het mooie weer. Een spetterend onweer met begeleidende hoosbui viel ons ten deel. Dat betekende eerst nog even schuilen, waarmee ons avontuur op de Rennsteig nog iets werd verlengd.
Dag Bart en Marieke,
Jullie website ziet er leuk uit. We zullen jullie avonturen graag lezen ?
Dank je wel, leuk om te horen.