Dit blog is een vervolg op Kennismaking met Iran (1)
In de middag fietsen we naar Mashad, naar het huis van de ouders van Muhammad. Weer fietsen we over de vierbaansweg. Als we daar zijn, is de familie er ook. We worden meegenomen naar het centrum van de stad. Eerst naar een park met een berg er in. Het is druk. Jaarlijks bezoeken 14 miljoen mensen Mashad, waaronder veel pelgrims. We vermaken ons met het uitzicht over de stad en het kijken naar mensen. Op de top van de berg liggen graven van gesneuvelde soldaten in de Irak-Iran oorlog, een open zenuw in de Iraanse geschiedenis.
Daarna worden we meegenomen naar de Holy Shrine. Voor sjiietische moslims is de tombe van Imam Reza de meest heilige plek in Iran. Het is groot en druk, het is vrijdag. Als de dames aangekleed zijn gaan we naar binnen. Mannen en vrouwen worden gescheiden. Pracht en praal komen ons tegemoet. We worden meegenomen en zien de tombe van Reza. Die wordt omgeven door moslims in vervoering. Het is uniek voor ons als niet-moslim om dit alles van zo dichtbij mee te maken. Je voelt de speciale atmosfeer op deze plaats.
Na de moskee eten we nog een speciaal ijsje en daarna spoeden we ons naar het huis van de grootouders waar ons nog een maaltijd wacht. Tijdens de maaltijd sluiten allerlei familieleden aan die we nog niet eerder ontmoet hebben. Het is gezellig en we zitten met zijn allen op de grond, jong en oud. We gaan laat naar bed.
De volgende dag willen we verder en nemen afscheid van de familie. Nadat alle bagage in de lift naar beneden is gebracht en op de fiets is gehangen, blijken er twee breuken in het frame van Bart’s fiets te ziten. Fietsen blijkt niet mogelijk. Het is geen probleem om langer te blijven. Er wordt in de buurt geïnformeerd of er een lasser beschikbaar is om het probleem op te lossen
Er wordt opnieuw voor een groot gezelschap gekookt bij Oma. Familieleden komen langs om even kennis te maken en mee te eten. En als we er dan toch zijn, is het misschien ook wel gezellig nog even de stad in te gaan rond middernacht? In de bergen aan de noordkant van Mashad kun je goed theedrinken en waterpijp roken. Het is daar wat hoger en dus koeler. We rijden met drie auto’s naar deze plek. En weer is het gezellig. We maken foto’s en roken (voor het eerst) waterpijp.
De dag erna, zondag is hier een gewone werkdag, worden we met het fietsframe meegenomen naar een lasser, die het stalen frame last. Weer terug in het huis bouwen we de fiets weer op. Als we schoorvoetend vragen om onze spullen te mogen laten staan om zonder fiets rond te reizen naar de steden in het zuiden van Iran, is dat geen probleem. We moeten dan wel weer terug naar Mashad om de spullen op te halen, maar het is leuk om de familie nog een keer te zien. Eerst hebben we nog een onverwacht uitstapje gemaakt naar Tous, naar de tombe van de ontwerper van het Farsi, dichter Ferdowsi. Hij is belangrijk voor de Iraniers. Er is een heel themapark rond de tombe, inclusief museum. In de avond worden we afgezet bij een hostel in het centrum van de stad en vervolgen we onze reis met zijn tweeën.
Prettig om nu eens fijne berichten over Iran te mogen lezen. Marieke je kan zo de catwalk op met je design kleding
Dag Bart en Marieke,
Wat een andere wereld dan de voormalige Sovjet-landen waar jullie de laatste maanden zijn geweest. Ook hier weer zeer gastvrije mensen en gelukkig helpen ze je met de fietsen weer rijklaar te maken. Het eten zal er heerlijk zijn. Geniet van deze ervaringen.
Wat geweldig dat jullie zoveel moois zien en aardige mensen ontmoeten. En wij genieten met jullie mee. Veel plezier nog
hallo Bart,
das sieht ja gar nicht gut aus mit Deinen Rad.
Konnte das wirklich ordentlich geschweißt werden?
Dietrich
Hallo Dietrich,
Wir fahren wieder, ohne Problemen. Sieht wirklich gut aus.
Grusse, Bart & Marieke
Wat een geweldige ervaring om zo met deze gastvrije familie de Iraanse cultuur te beleven. Zo innig dat jullie zelfs aan de waterpijp geraken!!