Op zoek naar oude rotstekeningen

We hebben een wandeltocht naar Saimaluu Tash gemaakt. In Saimaluu Tash bevinden zich rotstekeningen, waarvan de oudsten 4000 jaar oud zijn. Verschillende volken, waaronder de Scythen, hebben deze tekeningen nagelaten. Van de Scythen hebben we in Kazachstan ook al kunst gezien.

We werden om 06.00 uur opgehaald en drie kwartier later afgezet bij het startpunt van de wandeling. In 8 km moeten we 1000 meter omhoog naar ruim 3000 meter. En daarna dezelfde weg weer terug. Maar de gids is er niet. De man die ons afgezet heeft geeft in zijn beste Engels aan dat de gids over een half uurtje komt. Na een uur is de gids er. Hij maakt een slaapgebaar. Ons humeur wordt er niet beter op. Dan hadden wij ook wel een uur langer in bed willen liggen.

Over de eerste beek die wij oversteken zijn een aantal kabels gespannen en op de onderste twee kabels liggen een aantal houten planken. Dan heb je een brug. Met knikkende knieën haal ik de overkant. Bij de volgende beek ontbreekt de brug. Wel ligt er een boomstam, eigenlijk is het meer een tak, waar je over kan. De gids trekt de schoenen uit en helpt mij op de boomstam. Mijn evenwichtsgevoel is niet zo goed, dus ik ben blij met de aangeboden hand van de gids. Helemaal als de stam door krakt en ik in het water val. Het blijft beperkt tot natte broek en natte schoenen. Voor Marieke is er geen boomstam meer. Zij loopt gewoon door het water. We zetten de rest van de tocht met natte voeten voort. 

We lopen verder tussen hoge planten door. Zwaar maar wel heel mooi. Later moeten we over de sneeuw verder. Het is een paar stappen omhoog en dan glij je weer terug. Erg vermoeiend. De gids loopt er ontspannen bij. Hij heeft alleen nog een t-shirt aan. Zijn jasje liet hij hangen bij de beekoversteek.

Het is heerlijk weer, maar als we verder naar boven komen verandert dat. In de verte horen we onweer. We lopen door naar boven. Op een gegeven ogenblik begint het te hagelen. Wij trekken onze regenjassen aan. De gids liet zijn jasje hangen en heeft alleen zijn gebedskleedje. Dat hangt hij maar over zijn schouders. Het onweer komt dichterbij. De klappen worden frequenter en harder. We vragen aan de gids of het verantwoord is om verder te gaan. Ook maken we ons zorgen over hem, als hij onderkoelt raakt hebben we een groter probleem. Maar de taalkloof is opeens veel groter geworden. Er is geen fatsoenlijk woord te wisselen. Hij wijst alleen naar boven. Dus gaan we maar verder.

Laatste loodjes door de hagelregen.
De gids met zijn kleedje

Niet veel verder ligt alles nog onder de sneeuw. Opeens zijn er allerlei stenen met tekeningen erop. We vergeten de kou,  worden enthousiast en maken foto´s. De gids niet, hij loopt te rillen onder zijn kleedje.

Na enige tijd lopen we dezelfde weg naar beneden. Weer halen we natte schoenen en voeten bij de beek maar dat interesseert ons niet meer. We zijn blij om bijna weer op het vertrekpunt te zijn. De wandeling was eigenlijk een beetje te lang voor ons. Afgepeigerd laten we ons verwennen in het hostel met een lekkere maaltijd.

Wéér natte voeten bij de beekoversteek

Later die avond komt de mevrouw van het boekingskantoor informeren hoe we het gehad hebben. Zij was ook in de bergen, had het onweer gehoord en zich zorgen om ons gemaakt. Zij vertelt dat de gids te laat was omdat hij een invaller was. De eigenlijke gids, die wel Engels sprak, werd plots ziek. Dat verandert de zaak. Op onze beurt geven wij haar een aantal tips over het verbeteren van de wandeling. Bij voorbeeld over de tweede brug, hopelijk komt die er snel …..

En wéér over die wiebelbrug

4 reacties op “Op zoek naar oude rotstekeningen”

  1. Spanning en sensatie!
    Fietsavonturen, het huren van een auto, nu deze fantastische wandeling.
    Toch wel een “beetje” jaloers inmiddels (heb zelf het lef niet, ga veilig wandelen op de Holterberg 😉 )
    Wij wachten met spanning op het volgende blog.

    Groetjes!!!

  2. Die belevenissen op deze ‘wandeling’ zijn toch de avonturen, die je van tevoren nooit bedenkt, maar achteraf nog jaren zult herinneren. Dat zijn de memorabele momenten van het reizen, die je zult blijven herinneren. Ben benieuwd naar jullie volgende ‘piekmomenten’.

Laat een antwoord achter aan Jolanda Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *