De nieuwe en oude Zijderoute

We gaan naar Naryn, een stadje in het afgelegen oosten van Kirgizië. Maar het stadje is wel “belangrijk”. Het ligt namelijk op de route naar de Torugart pas, een grensovergang met China. De Chinezen hebben de weg naar de pas aangelegd (en wellicht betaald). De weg is mooi breed en met een goede laag asfalt. Deze is onderdeel van de nieuwe Zijderoute.

We moeten een pas over, maar de hellingen zijn goed te doen. Tot dusver hebben we in Kirgizië alleen bordjes met een hellingpercentage van 12% gezien. Naar boven of naar beneden, altijd 12%. Blijkbaar waren deze bordjes in de aanbieding. Maar de Chinezen hebben preciezere bordjes, zoals 6% over 3,520 km.

We kamperen halverwege de pas aan wat later de oude weg blijkt. We zijn daarvoor wel onder een slagboom door gegaan, maar dat is geen probleem als we uitleg geven aan een mevrouw die lege waterflessen komt vullen. We blijken pal naast de bron te staan.

De volgende dag gaan we weer verder naar boven. Het is pittig maar wel te doen. We hebben tegenwind, die maakt het zwaarder dan de hellingsgraad. De Dolon pas is 3.030 meter hoog. Het is lang geleden dat we met de fiets zo hoog geweest zijn. Het wegdek in de afdaling is net zo mooi als in de klim. Maar we blijven de wind tegen houden.

Naryn halen we niet meer vandaag, bovendien begint het te betrekken. In een veld, naast de geteelde gewassen, zetten we de tent op. Het begint al te regenen. Als het wat minder gaat, horen we een stem. Het is de boer die komt kijken en zijn ongenoegen over het kampeerplekje uit. Maar dat duurt niet lang. Hij vlucht naar zijn auto als een nieuwe regenbui los barst. We hebben hem niet weer gezien.

Vanuit Naryn maken we een uitstapje naar Tash Rabat. Tash Rabat is een caravanserai aan de (oude) Zijderoute. Langs de oude handelswegen werden deze rustplaatsen ingericht waar de reizigers (caravaners) en hun lastdieren konden rusten van de reis van die dag. Tash Rabat (dat betekent “stenen herberg”) is in de 10e eeuw gebouwd als klooster. Later, vanaf de 15e eeuw, was het als caravanserai in gebruik. Het ligt op 3500 meter hoogte in het Tian Shan-gebergte. En is gedeeltelijk ingegraven in de berg. Door gaten in het dak valt daglicht naar binnen. Door het gebruik van rondingen in het dak is gezorgd voor een sterke constructie.

Op de terugweg maken we nog een stop bij Koshoy Korgon. Dat is een 12e eeuwse vesting, gebouwd van leem. De muren van enkele meters hoog staan er gedeeltelijk nog.

Het plaatselijke museum geeft uitleg over culturele gebruiken. Er staat zelfs een ingerichte yurt.

En naast het museum gaat het leven gewoon door.

4 reacties op “De nieuwe en oude Zijderoute”

  1. Wat een bijzondere rustplaats op de (oude) zijderoute: Tash Rabat. En dan op die hoogte!! Schitterend.
    Wat een belevenissen en ‘hoogtepunten’. Ik geniet op grote afstand met jullie mee.

  2. Erg leuk verhaal. Heel veel succes vanuit Gorssel. Dat jullie een prachtige rit maken komt duidelijk naar voren uit de geweldige fotos

  3. Hoi Marieke en Bart,
    Ik lees voor het eerst jullie blog. Wat een schitterende reis en wat een fijn avontuur. Mooi dat jullie via de prachtige foto’s en verhalen ons deelgenoot maken. Het lijkt me dat zo’n reis en alle bijzondere ervaringen je leven op een aangename manier zullen verrijken.
    Nog heel veel fiets en reisplezier gewenst en doe voorzichtig!

  4. Hennie en Karin

    Hallo Bart en Marieke, wat een onderneming !!! Mooi om jullie belevenissen mee te mogen maken via jullie blog. Wij wensen jullie nog een zeer mooi vervolg van jullie fietsreis.

Laat een antwoord achter aan Gerbram Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *